خداوند عیسی مسیح – رنج های او
2.1 عیسی مُرد، بنابراین آیا او شهید راه خدا بود؟
بله، اما مرگ او چیزی فراتر از این معنی میدهد. کلمه "شهید" به معنی "شهادت دادن" است و معمولا برای یک شاهد وفادار استفاده میشود، کسی که میمیرد تا گواهی یا شهادتی بر خود او باشد. تمام اینها در مورد مسیح درست است. "آن آمین، آن شاهد امین و راست" (مکاشفه یوحنا 3:14) و او" تا به مرگ، حتی مرگ بر صلیب مطیع گردید" ( فیلیپیان 2:8).
ولی در ادامه سوالات و جوابهای زیر مطابق کتاب مقدس به ما نشان میدهد که مرگ او در وهله اول اهمیت اساسی برای همگان داشته و چیزی فراتر از مرگ ساده یک شهید مومن بوده است.
2.2 آیا او را کشتند یا او داوطلبانه جانش را فدا کرد؟
هر دو. اینها دو روی مختلف از یک سکه هستند. هر دو درست است. بشر هر کاری که برای مرگ او لازم بود را انجام داد. او را مصلوب کردند و در واقع قاتلان او شدند (اعمال رسولان 2:23). این مسئولیت پذیری انسان است. اما همچنان، مسیح داوطلبانه جان خود را نهاد ( یوحنا 10:11.15.17.18). همچنین می خوانیم که وقتی که به مسیح شراب ترشیده را دادند، پس او گفت، تمام شد و سر خم کرد و روح خود را تسلیم نمود. این طرف دیگر یعنی قدرت و عشق الهی اوست.
2.3 چرا مسیح مُرد؟
این موضوع بسیار شگفت انگیزی است که دادن جوابی مختصر تقریبا غیر ممکن است. مسیح مرد تا حداکثر اطاعت از خدا را ثابت کند، تا خدا را نسبت به گناه جلال دهد و باعث شکوه خدا شود با نشان دادن عشق او به ما، تا خدا را قادر به اجرای عدالت در برابر بی خدایان کند و برای بشر نجات و شادی را به ارمغان آورد. آنان که از خدا دور شده بودند.
2.4 آیا او گناهان مرا با خود حمل کرد؟
بستگی دارد. اگر به او ایمان دارید، اگر با گناهان خود به سوی او آمده اید و اگر او را به عنوان نجات دهنده شخصی خود پذیرفته اید پس جواب "بله" است. مسیح گناهان ما را حمل میکند، که منظور گناهان ایمانداران است (اول پطرس 2:24) کتاب مقدس هیچ وقت نمی گوید که او گناهان "تمام انسانها" را حمل کرد، بلکه می گوید گناهان "بسیاری" را ( اشعیا 53:12)
2.5 آیا مرگ عیسی مسیح برای بخشایش گناهان کافی است؟
بله. مرگ مسیح کافی است و هر کسی می تواند به سمت او بیاید. تنها کسانی که می آیند از آن بهره مند خواهد شد ( سوال 26 را ببینید). این پیشنهاد برای همه وجود دارد.
• "زیرا انجام این کار در حضور خدا، نجات دهنده ما، نیکو و پسندیده است" (اول تیموتائوس 2:3)
• "اگر کسی تشنه است، نزد من بیاید و بنوشد"(یوحنا 7:37)
• "ای تشنگان بیایید، آب حیات را بپذیرید این بخششی است رایگان برای هر کس که طالب آن است" ( مکاشفه یوحنا 22:17)
2.6 آیا همه بخشیده خواهند شد؟
هر کسی میتواند بخشیده شود، اما نه آنکه همه بخشیده خواهند شد. ما میخوانیم:
• " هر که به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب حیات جاویدان شود" (یوحنا 3:16)
• "آن کسی که به پسر ایمان بیاورد حیات جاویدان دارد، اما کسی که از پسر اطاعت نکند حیات را نخواهد دید، بلکه همیشه مورد غضب خدا خواهد بود" ( یوحنا 3:36)
2.7 زدودن گناه چیست؟
واژه "زدودن گناهان" در (اول یوحنا 2:2) واقع میشود: "او خود کفاره (طریق زدودن گناهان و فرونشاندن غضب خدا نسبت به گناهکار) گناهان ماست و نه گناهان ما فقط، بلکه گناهان تمامی جهان نیز".
"برای تمام جهان" چه مفهومی دارد؟ خب، قربانی او بی نهایت عالی و بی نقص است و بیشترین بها و ارزش را در نظر خدا دارد، پس به این معنی است که او میتواند به تمام بشر پیشنهاد نجات بدهد اگر چه همه این پیشنهاد را نمی پذیرند (سوال های 5 و 6 را ببینید)
به یاد بیاورید که خدا مقدس و عادل است. بنابراین، تک تک گناهکاران توسط خدا قضاوت و محکوم می شوند. بدون کار مسیح بر روی صلیب، فقط یک نتیجه و عاقبت برای ما وجود داشت. اما خدا را شکر! مسیح مرد، بهای زدودن گناهان ما و فرونشانده شدن خشم خدا شد، و حالا خدا می تواند به همه پیشنهاد نجات بدهد.
به این معنی که، او جان خود را برای رهایی آدمیان فدا کرد (اول تیموتائوس 2:6). نمونه دیگری از این واژه در رومیان 3:25 آمده است، که توضیح میدهد که خدا، مسیح را چون پیشکش گناهان کرد یا گناهان را توسط خون او و از راه ایمان از میان برداشت.
در مورد این امر در عهد عتیق توضیحاتی به تصویر کشیده شده است. با این مضمون که سالی یکبار برای کفاره گناهان خون قربانی را بر در پوش صندوقچه عهد می پاشیدن (لاویان 16:14). خونی که بر درپوش صندوقچه عهد در محراب و جایگاه مقدس پاشیده می شد، در واقع تصویری برای نشان دادن این حقیقت است که خدا با قربانی مسیح راضی شد.
به طور مختصر، این زدودن گناهان، خدا را قادر ساخت تا به رایگان پیشنهاد نجات را به تمام بشر بدهد و این برای آنانی که او را با ایمان بپذیرند موثر خواهد بود.
با این مفهوم که، خداوند "جانش را چون بهای رهایی در راه بسیاری" نهاد ( متی 20:28).
2.8 جایگزین چیست؟
یک جایگزین کسی است که جای شما را می گیرد. برروی صلیب، مسیح جایگزین همه کسانی شد که به او ایمان دارند. پارسایی، برای گناهان بد کاران رنج کشید (اول پطرس 3:18). او "گناهان ما را" حمل کرد (اشعیا 53:12 و اول پطرس 2:24). به زخم های او ما شفا یافتیم (اول پطرس 2:24).
کلام واضح اشعیا به خوبی توضیح می دهد که یک جایگزین چیست: "حال آنکه رنج های ما بود که او بر خود گرفت و درد های ما بود که او حمل کرد، اما ما او را از جانب خدا مضروب و از دست او مصدوم و مبتلا پنداشتیم. حال آنکه به سبب نا فرمانی های ما بدنش سوراخ شد، و به جهت تقصیرهای ما له گشت؛ تادیبی که ما را سلامتی بخشید براوآمد، و به زخمهای او، ما شفا می یابیم . همه ما چون گوسفندان گمراه شده بودیم، و هر یک از ما به راه خود رفته بود، اما خداوند تقصیر جمیع ما را بر وی نهاد."
2.9 کفاره چیست؟
کفاره به معنی "پوشاندن" است. که شامل هر دو، زدودن گناهان و فرونشاندن غضب خدا ( سوال 7) و جایگزینی ( سوال 8) می باشد. در باره این موضوع در قسمت "روز با شکوه کفاره" توضیح داده شده است. ( نگاهی کنید به لاویان باب 16)
در مرکز روند آن روز دو بز بودند که به عنوان قربانی مقرر شده بودند. یکی برای خداوند (زدودن گناهان) و دیگری برای مردم (جایگزینی). خون اولین بز بر در پوش صندوق عهد در جایگاه رحمت پاشیده می شد. بر روی سر بز دوم کاهن اعظم به تمامی گناهان مردم اعتراف می کرد، سپس به بیابان فرستاده میشد.
مسیح کفاره را محیا کرد: خدا از کار او راضی و به واسطه آن جلال یافته است (زدودن گناهان) و گناهان ما را با خود بر صلیب حمل کرد (جایگزینی)
2.10 آیا کفاره به قضاوت الهی اشاره دارد؟
کاملا درست است. برخی آموخته اند که کفاره در حقیقت به این معنی است که مسیح وارد موقعیت شرارت شد یا با وضعیت گناه آلود بشر شناسایی می شود.
گفتن اینها در واقع چشم پوشی کردن از این حقایق است که تنبیهی که باعث سلامتی ما شد بر او قرار گرفت (اشعیا 53:5) و اینکه شمشیر خدا بر ضد شریک خود بود (زکریا 13:7). مسیح گناهان ما را حمل کرد، در واقع جریمه گناهان ما را پذیرفت.
2.11 آیا این کفاره شامل رهایی از رنج های جسمانی نیز می شود؟
نه. قبل از مرگ یا رستاخیز مسیح اتفاق نخواهد افتاد. برخی برداشت اشتباهی از نتیجه (اشعیا 53:5) دارند: "به زخم های او ما شفا می یابیم".
باید بدانیم که این آیه در مورد "شرارت های ما" و "آرامش ما" صحبت میکند. بنابراین، متن برایمان روشن میکند که این "شفا" مشکل گناهان را حل میکند، بیماری وحشتناک گناه را، نه یک بیماری یا ناراحتی جسمی را.
به طور مشابه، آیه 4 همان باب نیز سوءتفاهم ایجاد میکند: "حال آنکه رنج های ما بود که او بر خود گرفت، و دردهای (مرض های) ما بود که او حمل کرد." این آیه به موضوع کفاره اشاره نمیکند بلکه هدف اشاره به شفا دادن معجزه آسای خداوند مسیح است که (متی 8:17) از آن نقل قول میکند.
"و نه تنها خلقت، بلکه خود ما نیز که از نوبر روح برخورداریم ،...، مشتاقانه در انتظار پسر خواندگی، یعنی رهایی بدن های خویش هستیم." (رومیان 8:23).
2.12 باز خریدن (رستگاری) چیست؟
باز خریدن (رستگاری) چیست؟ برای بازخریدن و رهایی باید بهای مورد نیاز پرداخت شود. بنا بر شریعت موسی، بازخریدن توسط یکی از نزدیکان فرد انجام می شد( لاویان 25:24)
اگر به عنوان مثال فردی به هر دلیلی فقیر می شد و دارایی خود را از دست میداد سپس یکی از نزدیکان و خویشان او میتوانست او را (در صورتیکه آزادی خود را از دست میداد) و یا دارایی او را بازخرید کند. مثال دیگر در کتاب روت آمده است هنگامیکه نعومی همه چیز خود را از دست داد و بوعز آن را بازخرید کرد.
مسیح کسانیکه به او تعلق دارند را بازخرید کرده است (و فقط آنها را). خاص تر از هر چیز دیگر، چرا که بهایی که مسیح پرداخته است خون خود (اول پطرس 1:18) و در واقع زندگی خود بود.
2.13 خریدن چیست؟
برای خریدن، طبیعتا باید مبلغی پرداخت شود اما این کاملا با بازخرید کردن متفاوت است. این خریدن مربوط به تمام دنیاست، نه فقط ایمانداران. آیه زیر درک این موضوع را برایمان آسان تر میکند:
"اما در میان قوم، انبیای دروغین نیز بودند، همانگونه که در میان شما نیز معلمان دروغین خواهند بود که پنهانی بدعتهای مهلک خواهند آورد و حتی سروری را که ایشان را خریده، انکار خواهند کرد و این گونه، هلاکتی سریع بر خود فرو خواهند آورد." (دوم پطرس 2:1)
این معلمان دروغین نیز "خریده شده اند". اما واضح است که بازخرید (رستگار) نشده اند (به خداوند مسیح ایمان نیاورده اند) بخاطر اینکه خداوند را رد کرده اند و بر خود نابودی خواهند آورد.
یک تصویر بسیار زیبا و جالب در مثل گنج پنهان در زمین است. که کل زمین (که منظور از زمین جهان است متی 3:38.45) فقط بخاطر آن گنج خریداری شد. مرگ مسیح یک لقب و یک حق در برابر تمام جهان به او میدهد که همه خریده شده اند. (و این یک لقب اضافی در کنار لقب آفریننده برای اوست).
2.14 چه زمانی خداوند عیسی گناهان آنانی که به او ایمان دارند را حمل کرد؟
به طور واضح: این اتفاق در طول زندگی مسیح نیفتاد، و نه در زمانی که در قبر بود و نه حتی در ساعت اول از تاریک شدن زمین. مسیح گناهان ما را در طول سه ساعت تاریک شدن زمین با خود حمل کرد.
"از ساعت ششم تا ساعت نهم" (متی 27:45) در این زمان تاریکی و سکوت زمین را فرا گرفت.
ما تا ساعت نهم هیچ صدایی (سخنی) از مسیح نمی شنویم. در نهایت، هیچ کس قادر به درک آن که چه اتفاقی در آن زمان افتاد نیست اما فریاد خداوند در انتهای این زمان تا حدی پرده از این راز کنار میزند: "ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا رها کردی؟" (متی 27:46)
تنها مسیح بود که خدا او را رها کرد، آن هم فقط در طول آن سه ساعت، زمانی که کفاره انجام شد. قبل از آن، مسیح همیشه بدون کوچکترین مانعی از صمیمیت و همدلی با خدای پدر لذت می برد و همچنین بعد از آن: او با پدر صحبت می کند و روح را به دستان او می سپارد. همچنین اول پطرس 2:24 درک این موضوع را ساده تر می کند و می گوید: "بر روی صلیب" جایی است که مسیح گناهان ما را حمل کرد.
2.15 چرا پدر، خداوند عیسی را تنها گذاشت؟
در حقیقت، این به طور کامل بر خلاف تجربه و انتظار است. فریاد "خداوند چرا مرا وانهادی" را میتوان در مزمور 22:1 دید. در ادامه، این مزمور توضیح می دهد که طبیعتا، کسانی که به خدا توکل کرده اند "نجات یافته " و "شرمنده نشده اند"( آیات5 و 4).
پس چگونه است که با ایمان ترین فرد روی زمین توسط خدا رها شده است؟ اولین جواب این است که "اما تو قدوسی" ( آیه 3). زمانی که مسیح گناهان ما را با خود حمل کرد خدای قدوس مجبور بود تا از او فاصله بگیرد، حتی می بایست او را داوری کند، " که او را له کرده و به دردها مبتلا سازد"(اشعیا 53:10)
جواب دوم را در عهد جدید می یابیم: "بخاطر گناهان ما، خدا او را که مرتکب هیچ گناهی نشده بود گناهکار شناخت، تا بوسیله او ما با هم در برابر خدا نیک شمرده شویم". بنابراین بخاطر گناهان ما بود که خدای پدر، مسیح را رها کرد. (او خود بی گناه بود، سوال 16 را ببینید). حال آیا او سزاوار پرستش ابدی نیست؟
2.16 آیا پدرش او را برای همیشه تنها گذاشت؟
کتاب مقدس این را نمیگوید. بلکه برخلاف آن، کلام خدا میگوید که او همیشه در آغوش پدر بوده و هست (یوحنا 1:18). فعل استفاده شده در این آیه وجه وصفی مجهولی دارد و فاقد زمان مشخص است.
"هیچ کس هرگز خدا را ندیده است. اما آن پسر یگانه که در آغوش پدر است، همان او را شناسانید".
چگونه ممکن است پدر او را رها کند و همچنان او در آغوش پدر باشد؟ پس اول از همه، هر دو واقعیت به صورت واضح در کتاب مقدس بیان می شوند و ایمان این را قبول می کند. شاید این مثال ساده به درک بهتر کمک کند: اگر یک قاضی باشد و پسر او متهم شده و گناهکار در حضور قاضی بایستد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ قاضی مجبور است پسر خود را گناهکار اعلام کند-اما قلب او، به عنوان پدر او، همیشه با پسر خود خواهد بود.
2.17 آیا همچنان پدر او را بعد از مرگش تنها گذاشته بود؟
خیر. او گفت: "به انجام رسید" ( یوحنا 19:30) و روح خود را به دستان پدر سپرد ( لوقا 23:46) (همچنین نگاهی به سوال 12 کنید).
2.18 چگونه بدانیم خدا بهایی که عیسی پرداخته را پذیرفته است؟
خب، اثباتی ساده و آشکار برای این وجود دارد. خدا مسیح را گرفت - کسی که به دست بشر و مصلوب و کشته شد - و او را برخیزانید.
او را از پست ترین جایگاه گرفت و به او بالاترین جایگاه جلال و افتخار را داد و او را بر دست راست خویش نشاند (افسسیان 1:19.23) و(اعمال رسولان 3:15و 2:24.32 را بخوانید).
پس بنابراین شکی نیست که خدا این بها را پذیرفته است - مسیح به جهت پارسا شمرده شدن ما، از مردگان برخیزانیده شد (رومیان 4:25).
2.19 آیا کسی می توانست توسط زندگی نیکوی مسیح نجات پیدا کند؟
خیر. مرگ ضروری بود. در غیر اینصورت، "دانه گندم" همیشه تنها می ماند (یوحنا 12:24).
بدون ریخته شدن خون (بدون فدا کردن زندگی) هیچ آمرزش گناهانی نخواهد بود (عبرانیان 9:22). اگر با زندگی عادلانه مسیح (کسی که شریعت را نگه می داشت) می توانستیم نجات یابیم، پس چرا مسیح مرد؟
"فیض خدا را باطل نمی شماریم. زیرا اگر پارسایی از راه شریعت حاصل می شد، پس مرگ مسیح بیهوده بود" ( غلاطیان 2:21).
2.20 چرا این خطایی جدی است وقتی برخی تعلیم میدهند که فرد نجات یافته می تواند نجاتش را از دست بدهد؟
برخی اینگونه تعلیم می دهند که اگر فردی که نجات یافته، در زندگی خود وفادار نباشد، می تواند ایمان خود را از دست بدهد. حالا این عده می گویند که شما برای نجات نیاز به دو چیز دارید: اول، کار مسیح و دوم، زندگی "وفادارانه" و "مقدس" خود شما. به عبارت دیگر، این افراد میگویند که کار مسیح به تنهایی کافی نیست. این یک توهین به کار بزرگ مسیح بر روی صلیب است.
جدا از این، اگر نجات به وفاداری شخص شما بستگی داشته باشد پس ما هیچ وقت در"صلح و آشتی" با خدا نخواهیم بود، و هیچ وقت نمی توانیم مطمئن باشیم که دیگر هیچ "محکومیتی" برای ما وجود نخواهد داشت- بلکه هر دو درست هستند (رومیان 8:1 و 5:1).
2.21 صلح و آشتی چیست؟
صلح و آشتی به معنای "به هماهنگی در آوردن" است. دشمنان نیاز به مصالحه دارند. خدا نیازی به آشتی با بشر نداشت ولی انسان نیاز داشت تا با خدا آشتی کند (دوم قرنتیان 5:20).
مصالحه با زدودن گناه و فرونشاندن غضب خدا فرق دارد (به سوال مربوط به زدودن گناهان مراجعه شود) ولی فقط زمانی که زدودن گناه انجام شود، میتواند اتفاق بیفتد.
2.22 آیا کتاب مقدس نمی گوید همه چیز به صلح و آشتی در خواهند آمد؟ بنابراین آیا تمامی بشر در آخر نجات خواهند یافت؟
همه چیز به صلح با خدا در خواهد آمد - اما نه همه انسانها. آیه زیر به این موضوع اشاره می کند: "زیرا خشنودی خدا در این بود که با همه کمال خود در او ساکن شود، و به واسطه او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیله صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد" (کولسیان 1:19.20).
آیه در مورد "چیزها" صحبت میکند، نه اشخاص.تمام جهان تحت تاثیر گناه بشر قرار گرفته و آلوده شده است. بنابراین "همه چیز" نیاز دارد تا با هماهنگی مجدد با خدا در بیاید (و در خواهد آمد) – همه چیز براساس کار خداوند عیسی بر روی صلیب: "صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد".
2.23 نجات همگانی چیست؟
تعلیمی غلط که ادعا میکند که تمام انسانها در آخر نجات خواهند یافت. کتاب مقدس هرگز این را تایید نمیکند. اگر چه برخی از آیات به غلط تفسیر شده و این ادعا را دارند (سوال 22 را ببینید).
بعلاوه برخی از آیات کتاب مقدس همچون یوحنا 3:36 مستقیما این موضوع را برایمان روشن میکند: "آن که به پسر ایمان دارد، حیات جاودان دارد، اما آنکه از پسر اطاعت نمیکند حیات را نخواهد دید، بلکه خشم خدا بر او برقرار می ماند".
حال اگر "خشم خدا" بر چنین کسی برقرار بماند، چگونه می تواند در انتها "نجات" یابد؟ همچنین آمده است که: "هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودان یابد". به این سادگی نخواهد بود "هر که به او ایمان آورد"( یوحنا 3:16).
